Wojtek Bellon, właśc. Wojciech Jerzy Belon (ur. 14 marca 1952 w Kwidzynie, zm. 3 maja 1985 w Krakowie) – polski pieśniarz, poeta, kompozytor. Wykonawca piosenki poetyckiej i studenckiej.
Życiorys
Urodził się w 1952 r. w Kwidzynie, rodzinnym mieście matki, Wandy ze Stępnikowskich, notariuszki. Niebawem z rodzicami przeprowadził się na krótko do Opola Lubelskiego, skąd pochodził jego ojciec, Jerzy, inżynier budowlany. Tam na świat przyszła jego siostra Małgorzata, żona Konstantego Miodowicza. Następnie rodzina Belonów przeniosła się do Skarżyska-Kamiennej, gdzie Wojtek w 1959 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej.
W 1965 rodzina Belonów osiadła w Busku-Zdroju. Zamieszkała w bloku na os. Świerczewskiego 10, skrajnym wówczas, w mieszkaniu, w którym z wychodzącego na południową stronę okna w kuchni rozciągał się rozległy widok na ciągnące się hen, hen daleko sady. W Busku Wojtek ukończył szkołę podstawową – VII i VIII klasę w Szkole Ćwiczeń działającej przy ówczesnym Liceum Pedagogicznym i Studium Nauczycielskim. Od 1967 r. dalszą naukę kontynuował w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym.
W nim to Wojtek Belon dał się poznać jako zapalony turysta, członek PTTK. Wszędzie brał ze sobą gitarę. Na biwakach, przy ogniskach grał i śpiewał ówczesne szlagiery, stopniowo prezentując przy tych okazjach kolejne swoje własne utwory i kompozycje. Będąc licealistą pierwszy raz wystąpił publicznie z własnymi piosenkami. Latem 1971, wraz z młodszą koleżanką z buskiego liceum, Grażyną Kulawik, zadebiutowali razem na IV Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie zdobywając jedną z głównych nagród. To dało początek Wolnej Grupie Bukowina.
Po maturze w 1971 zdawał na historię sztuki, na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale nie został przyjęty. Od września tego roku do czerwca roku następnego studiował w Studium Nauczycielskim w Tarnowie na kierunku Wychowania Muzycznego. Wraz z Jerzym Kaźmierczakiem i J. Korzeniowskim próbował stworzyć zespół poetycko-muzyczny przy Domu Kultury Zakładów Azotowych. Mimo jego powrotu do WGB zespół Litsong kierowany przez J. Kaźmierczaka powstał, a w jego repertuarze znalazły się dziś już raczej trudne do znalezienia utwory z muzyką J. Kaźmierczaka i tekstami W. Bellona, mimo że nagrano je z udziałem W. Bellona w radio „Belferek” działającym przy Domu Studenta SN w Tarnowie. Później brał udział w kilku przeglądach piosenki turystycznej (m.in. na gdańskiej „Bazunie”), gdzie zdobywał laury.
Po roku spędzonym w Tarnowie wrócił do Krakowa, gdzie rozpoczął studiowanie filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Znaczącym sukcesem była pierwsza nagroda na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie w 1974. Od tej pory Wolna Grupa Bukowina znalazła się w gronie najlepszych i najpopularniejszych przedstawicieli piosenki studenckiej i turystycznej.
W 1977 ożenił się z Joanną Kornagą, pochodzącą ze Szczawnicy studentką etnografii UJ. W 1978 r. urodziła się im córka Olga. Żonie i córce Wojciech Belon poświęcił wiele swoich lirycznych wierszy i piosenek, w których Joannę nazywał „Jasną” lub „Jasnowłosą”.
Belon wraz z Wolną Grupą Bukowiną jeździł z koncertami po całym kraju. Śpiewanie stało się ich źródłem utrzymania. Stali się profesjonalistami. Z czasem – jak twierdził – zatracili pierwotny sens swego muzykowania, jakim było wspólne bytowanie, wspólnie przeżywana radość ze śpiewania, z bycia razem. W grudniu 1981 r. zespół zawiesił działalność z powodu wprowadzenia stanu wojennego. W 1982 przez krótki okres Belon współpracował z Wałami Jagiellońskimi, początkowo występującymi pod nazwą „Grupa Adres - Bukowina, ulica Wały Jagiellońskie”. Po odejściu z tej grupy występował samodzielnie, albo z gitarzystami „Bukowiny”: Wojciechem Jarocińskim, Wacławem Juszczyszynem, Janem Hnatowiczem.
Na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Turystycznej „Włóczęga '85” w Zielonej Górze wystąpił gościnnie, akompaniując sobie na gitarze. Recytował swoje nowe wiersze, śpiewał nowe i stare piosenki.
Twórczość
Tematyka wierszy i piosenek Belona jest dość zróżnicowana. Dużą część utworów poświęcił on opisaniu niepowtarzalnego klimatu górskiego krajobrazu, nawiązując do twórczości Jerzego Harasymowicza (Pejzaże harasymowiczowskie, Sprzysiężenie górskiego kamienia). W utworach tego typu przyroda jest często pretekstem do poruszenia innych tematów takich jak potrzeba bliskości czy przyjaźni z drugim człowiekiem oraz ucieczka od rutyny i monotonnej codzienności. Często są one bezpośrednim apelem skierowanym do ludzi podobnie czujących jak autor (Bez słów, Bukowina II, Pieśń Łagodnych) i zawierają krytykę bezrefleksyjnego sposobu życia w wielkich miastach (Chyli się dzień do kresu, Nocna piosenka o mieście).
Część piosenek pieśniarz poświęcił także historiom prostych, zwyczajnych ludzi, nieraz zainspirowanych autentycznymi wydarzeniami (Majster Bieda, Ballada o Cześku Piekarzu). Kilka jego utworów dotyczących miłości miało bardzo osobisty charakter (Kołysanki dla Joanny, Między nami, Poślę dziewczynie).
Innym nurtem twórczości poety są gorzkie, nieraz sarkastyczne utwory wyrażające uczucia związane z przemijaniem. (Bar na Stawach, P.S. jesiennej miłości, Piosenka o zajączku).
W ostatnich wierszach pojawiło się przeczucie nadchodzącej śmierci, a także wątki biblijne. (Jakże blisko, Motyw biblijny, Pieśń ślepca).
Pieśniarz tworzył także piosenki znacznie odbiegające od klimatu jego najbardziej znanych songów. Były to głównie utwory o charakterze humorystycznym i kabaretowym, nieraz frywolne (Ballada o Zyźku Wilku, Tango Jimmy). Kilka z nich w dowcipny sposób krytykowało społeczno-polityczne realia panujące w latach 70 w Polsce (Zamek, Ballada o Tatuśku działaczu).
Śmierć
Zmarł w nocy z 3 na 4 maja 1985 w Szpitalu Klinicznym w Krakowie (obecnie Szpital Uniwersytecki w Krakowie).
Grób artysty znajduje się na buskim cmentarzu parafialnym. 50°28′28,6993″N 20°42′37,6160″E
Pamięć o Wojtku Belonie
Co roku w Busku-Zdroju pod koniec maja odbywa się Ogólnopolski Festiwal Piosenki im. Wojtka Belona „Niechaj zabrzmi Bukowina”. Organizatorem Festiwalu jest Buskie Samorządowe Centrum Kultury, które nosi imię pieśniarza.
20 września 2008 odsłonięto w Busku-Zdroju, przed budynkiem BSCK jego pomnik z brązu – ławeczkę Wojtka Belona, autorstwa artysty rzeźbiarza Jacka Kucaby. WSKAZÓWKA Pojemnik nie znajduje się na współrzędnych startowych aby go odnaleźć musisz się udać 116m na północy-zachód, a następnie na azymut 210° około 32m. Szukaj czegoś niebezpiecznego o geometrycznych kształtach obok znajdziesz pojemnik O KESZU W skrytce znajdziesz pieczątkę i poduszkę z tuszem. Bardzo proszę nie zabieraj jej są integralną częścią skrytki. Skrytka zawiera certyfikaty dla pierwszych znalazców oraz małą niespodziankę
